Энэ киног үзчихээд хэдэн хүн -Нээрээ юу билээ... гэж нэг бодож ярьчихаад эргээд амьдралынхаа урсгалыг дагаад өдөр тутамынхаа ажлыг үргэлжлүүлдэг бол гэсэн бодол, яагаад ийм байдаг юм бол ч гэсэн бодол толгойноос гарахгүй байв.
Тэгээд сүүлийн үед нилээд Hit болоод байгаа Rokit Bay гэдэг дуучины дууны үг үнэний хувьтай юм байна гэсэн дүгнэлтэнд хүрэв.
"Зарим хүмүүс надаас... яагаад хоёуланг нь хослуулж болоогүй юм бэ? гэж асуудаг
Харин би тэдэнд... би хоёрын хооронд юманд дургүй... гэж хариулдаг" гэж нэг мөр байдаг.
Урлагын хүмүүсийн нэг гайхамшигтай чанар нь мэдрэмжийг маш тод илэхийлэх чадвартай байдаг. Энэ дуучин магадгүй аль нэгийг барьж авахгүй бол аль нь ч бүтэхгүй гэдгийг мэдрээд түүнийгээ ингэж илэрхийлсэн биз...
Тэгээд эндээс тэгвэл хамаг юмаа золихгүй бол тэгээд хэн өөрчлөх юм бэ? гэдэг асуулт гарна. Хүн нас ахих тусам үр хүүхэдтэй болж, хариуцлага нэмэгдэж... Товчхондоо амьдралаас илүү хамааралтай болдог. Ёстой нөгөө тод.. тод.. тод өнгөө алдаж эхэлдэг.
Энэ бүхнийг хийх хамгийн боломжит хүмүүс бол залуучууд байдаг. Тийм ч болохоор түүхэнд оюутаны хөдөлгөөнүүд маш ихээр тэмдэглэгдсэн байдаг. Эндээс бидний хувьд хамгийн их анхаарах асуудал нь одоогийн залуу үе гоё машинтай, компьютер тоглож, бааранд суугайй согтуу залуусыг гоё сайхан гэж үздэг энэ гажуудсан сайн сайханы үнэлэмж бус, харин эрүүл бие бялдар, оюун ухаант залуусыг гоо сайханы үнэлэмжинд шилжих хэрэгтэй юм шиг санагдах юм.
Бас нэг анзаарагдсан зүйл нь энэ бүхэнд залуу үеийнхэн бид нар балчихдана гэсэн өөртөө итгэлгүй байдлаа халахгүй бол сурч төгсөөд, одоо л яг сайхан амьдрах гэтэл Монгол орон аль хэдийн Хятад улсын эдийн засгийн хөгжлийн төлөө хэвлийгээ самруулсан хэдэн нүх л үлдэх юм шиг байна. Угаасаа эхнээсээ одоо ч гэсэн нүдээ нээгээд эргэн тойроноо харвал бид нар машины утаа, эргэн тойрон шарилжь хуйларсан шороо, өвөл нь битүү утаан дотор, тэгээд дээрээс нь хаа саагүй сарьчихсан шээсээр амьсгалаад... Тэгээд энэ бүхэнээсээ зугтаж компьютерийн виртуаль ертөнцөд тоглоом тоглож, эсвэл бааранд орж манараад л...
Та бүхэн киног үзээд төрсөн сэтгэгдлээ үлдээгээрэй...
0 comments:
Post a Comment