New York, I love you

"ЗҮҮД" байгаасай...

Би энэ талаар бодох үнэхээр дургүй, хүн болгон энэ талаар хоосон яриад л, дэмий өөрийгөө бухимдуулаад л дуусдаг юм шиг санагдаад байдаг юм... Гэхдээ Монгол улсын иргэний хувьд үг хэлэх, үзэл бодлоо илэрхийлэх эрхээ эдлээд бас Монгол улсын иргэн хүнийхээ үүрэг гэж ойлгоод өөрийн сонсож дуулснаараа үзэл бодлоо хуваалцъя гэж бодлоо.

Би нэг ийм яриа сонсож байсан юм. Монгол улсад маш олон томоохон ордууд нээгдлээ. Түүнийг хэрхэн ашиглах вэ? гэхэд бид ямар ч улстай гэрээ байгуулсан тэдний гүйцэтгэгч нь Хятадууд л байх болно. Учир нь бизнесийн өнцгөөс аваад үзсэн ч Хятадын хямд түүхий эд, хямд ажиллах хүч гээд л яриад байвал угаасаа юу боллоо гэж холоос зөөхөв дээ. Тийм болохоор заавал гуравдагч нөхөрт бялуу хувааж байхаар Хятадуудтай зөв тохиролцож чадвал бидэнд илүү өгөөжтэй гэхэд надад хэлэх үг олдсонгүй.

За тэгээд амьдраад л байлаа. Төрийн үйл ажиллагааг харахаар үнэхээр хангалтгүй санагдав. 2,7 сая хүн 30 сая мал, 1,56 сая км.кв газар нутаг түүний доорхи баялаг ордыг нь бодохоор ядуу амьдарна гэдэг нь саятан өлсөж байгаагийн үлгэр мэт. За тэгээд газар доорхи баялагаа ашиглаж байгаа хэлбэр нь төрийн түшээд нь 50,000 төгрөгийн лицензийн төлбөр төлж аваад гадныханд зараад, одоогоор манай газар нутгийн 52%-ийг нь лиценз нэрээр зарчихлаа. Монголын газар нутгийн ашигтай гэж болох тал хувь зарагдчихаад байхад бидний амьдралд ямар өөрчлөлт орсон гэж? Тэгээд дээр тайлбарласанчлан тэдэнд нь хятадууд орчихсон байдаг.

Тэгээд иргэд босоод ч нэмэргүй, нэг жишээ гэвэл Хөвсгөлд орд эзэмших гээд очиход нь иргэд нь босч газар нутгаа хамгаалаад, дийлдэхгүй болохоор нь тэр байгууллага нь бидний хэлж заншсанаар "Нинжа" нарийг явуулчихсан. Мэдээж энэ амархан. Тэгээд тэд очихоор иргэд босоход тэд нар нь адилхан иргэн юм болохоор нутгийн иргэд яаж ч чадахгүй аргаа бараад зурагтаар ярилцлага өгч байхыг бий үзсэн. Өөрөөр хэлбэл эсэргүүцээд байхаар нь өөдөөс нь адилхан ирэгдийг нь гар хөлийн нохой болгоод тавьчихаад, тэгээд дасгаж байгаад дараа нь "Нинжа" нараа гаргаад өөрсдөө орох гэж байгаа гэдгийг ойлгоход хэцүү биш байлаа. Алхам дутамдаа гарцаагүй байдалд орсоор л, мад тавиулсаар л байна.

Үүнийг төр нь мэдсэн ч хөдөлсөнгүй, өөрсдөө олгосон болохоор арга ч үгүй биз. Оюутолгой, Тавантолгой гээд том бялуутай сонгуультай байсан болохоор төрийн түшээдийн ашиг сонирхолыг өнгөрөгч сонгуульд ялах гэж яаж улайрч байснаас харахад хялбар байлаа. Тэгээд түүндээ хүрэх гэж 4-н жилийн өмнөөс бэлдээд, тэгээд болохгүй болохоор нь сонгуули

йг будлиулж байж гараад, иргэд нь дургүйцэхээр хомроглон баривчилж, нам дараад... Түүнийгээ хялбархан тайлбарлаж ганц ТВ-ээр хяналтан доор мэдээлэл цацуулж, ард иргэдийн тархийг угаагаад л...

Энэ нь Монголын төрийн иргэддээ үйлчилдэггүй гэдгийг дэлхийд зарласан хэрэг болсон. Иргэддээ захирагддаггүй, авилгач төр гэдэг бол залгихад хялбар хоол юм. Тэгээд ч аль хэдийн Монгол улсын газрын талыг эзэмшиж байгаа юм чинь хилээ сунгах нь зүй ёсны хэрэг биз. Үүнийг нь ч манай төрийнхөн зөвшөөрсөн байгаа юм. Иргэддээ захирагддагүй төр нь зөвшөөрсөн юм чинь ер нь ямар хамаатай юм. Яадгийн... л биз дээ.

Үүнийг нь харж байгаа гадны эрдэмтэд Mongolia гэдэг улсыг Mine-Golia нэрлээд, газрын зурагнаас ойрын хэдэн жилд арчигдана гэж хээв нэг ярьж байна.

Хүн шатар тоглохдоо хожигдоно гэж тоглодоггүй ч, нэг нь нөгөөдөө мад тавиулж тоглоом дуусдаг шиг одоо үүнийг уншиж байгаа хүмүүс арай ч үгүй гэж бодож байгаа байх л даа. Манай улс нь шатрын мастерт тал модоо идүүлчихээд болоогүй байнаа гээд сууж байгаа сонирхогчтой адил санагдаад байгааг юуг нь нуухав.

Нөгөө талаас 20-р зууны колончлол нь хэлбэрээ л өөрчилсөн хэрэг юм. Ер нь хэн заавал колони гэхээр хил хязгаараа нэгтгэнэ гэж хэн хэлж байгаа юм. Өнөөдөр газрынх нь 50%-ийг эзэмшээд, төрийн шийдвэрт нөлөө үзүүлж, дурын хятад хүн ирээд залуу охидын дээр тарвалзаж, том жижиг бүх бизнесүүдэд нь хөрөнгө оруулж хувьцааг эзэмшээд, 100-н айл, Эмээлт нь хятад хороолол болчихсон түүхий эдийг захийг нь хянаад, бараа материалын ихэнхийг нь хангадаг улсыг ямар улс гэх вэ? Бодох л асуудал.

Ингээд бодохоор бидний хойч үеийн ирээдүй шүлсээ залгин гэрээслэлээ уншиж буй доорхи хүнээр төсөөлөхөд нэг их хол зөрөхгүй болох юм шиг байна. Мэдээж энэ хүн юмийг яаж мэдэхэв гэр бүлтэйгээ салах ёс хийж, бэлтгэлээ л ирсэн байх даа, хөөрхий... Өвөг дээдэс нь сайн бодож болгоомжтой судлаад, ямар ч аюулгүй баталгаатай гээд л гэрээнд гарын үсэг зурсан нь ойлгомжтой...

Сайхан зүйл ярьж тохиролцон эхлүүлээд, бүхнийг гартаа авсаны дараа дүрмийг өөрчилж бүхэлд нь эзэмших нь бизнест ч байдаг л энгийн хууль гэмээр байна. Бид хажуудаа байгаа бодит түүхийг харсаар байж давтах вий дээ.

Эх сурвалж: http://www.araatan.com/2010/01/blog-post_14.html

Өвөр Монголын түүх

1947 оны 6 сарын 1нд Хятадын комминуст нам анхны колони мужаа зарласан бөгөөд энэ нь Монголын газар нутаг буюу бидний хэсэг "Өвөр монгол" байсан юм.Хятадын цэргүүд өвөр монголын хяналтандаа авчээ. Үүнээс хойш өвөр монголчууд хамгийн харгис хэцгий дарангуйллыг туулсаар өдийг хүрсэн юм.

1. 250 мянга гаруй өвөр монголчууд алуулсан. (Энэ нь тухайн үеийн өвөр монголын хүн амын 10 хувь байсан)
2. Хятадын засгийн газар маш их хэмжээний Хятадуудыг Өвөр монгол руу хүчээр аваачиж цус холилдуулсан. Одоо өвөр монголчууд нь өсөж төрсөн төрөлх нутаг дээр цөөнх бөгөөд ямар ч хүчгүй болсон.
3. Хятадын засгийн газар Өвөр монголын (төрсөн нуттгийнх нь)ашигт малтмалыг бүгдийг олборлож өвөр монголчуудад юу ч хүртээгээгүй.
4. Феодализийг устгана гэсэн нэрийдлээр өвөр монголын баялаг ёс заншлыг устгаж үгүй хийсэн.
5. Монгол үндэстэнг олон болохоос сэргийлэн , хүүхэд төрөлтийн хязгаарыг Өвөр монголд тогтоосон.
6. Өвөр монголыг Өвөр монголчууд өөрсдөө удирдана гэдгээс сэргийлэн маш олон өвөр монголчуудыг шоронд хийсэн.

Law of Compensation

За нэг хэсэг Secret цуврал хүргэхээ бүр хойш нь тавьчихсан байсан байна. За ингээд дараагийн цувралыг толилуулъя.

Principle: Fail fast, Fail cheap and Grow

Энэ бичлэгээ нэгэн энгийн ойлголтоос эхэлье гэж бодож байна. Энэ нь ямар хүнийг амжилттай хүн гэх вэ? Хүн болгон алдаа гаргадаг, харин алдаагаа давтдаг хүнийг лав амжилттай хүн гэхгүй нь ойлгомжтой.

Тэгвэл сүүлийн үеийн менежментийн онолд нэгэн сонирхолтой ойлголт гарч ирсэн бөгөөд ялангуяа бизнесийн дээд удирдлагын түвшинд "Алд, алдаанаасаа суралц, хөгж" гэдэг нэгэн сонирхолтой зарчмын талаар ихээр яригдах болсон байна.

Учир нь өнөөгийн хөгжил дэвшлийн хурд, гадаад орчны идэвхитэй динамик өөрчлөлтийн үед олон хүчин зүйл, хамаарал тэр бүгдийн өөрчлөлт, нөлөөллийг тооцон алдаагүй төлөвлөх гэдэг асуудал нь бараг боломжгүй болж ирсэн байна. Ялангуяа хэрэв тухайн бизнесийн үйл ажиллагааны цар хүрээ өссөн нэмэгдэхийн хирээр олон бизнесүүд ийм хүндрэлтэй өдөр тутам тулгарах болсон байна. Мөн цаг хугацаа иx шаардсан олон нарийн төлөвлөлтүүд хүссэн үр дүнг авчрахгүй болоход хүн болгон тэр алдаа гэж тодорхойлон буруутгаж, байгууллага дотрох хар толбо мэтээр хүлээн авч, хүн болгон өөрийн алдаагаа дурсахаас ч цаарагладаг.

Гэвч бизнес амжилтанд хөтлөх зарчим нь үүнийг эсрэг байдаг ба үүнд:
- Бид юуг мэдсэн байх шаардлагатай вэ?
- Үүний тулд юуг хийх вэ?
- Бид юуг сурсан байх ёстой вэ?
- Хэрхэн бага алдах вэ?
- Хэрхэн бага зардлаар алдах вэ?

Үүнийг зарим бизнесийн материалд Pilot Testing гэж нэрлэдэг бөгөөд үүний гол санаа нь "Хэрхэн алдаагүй төлөвлөж сурах вэ?" бус (100% алдаагүй төлөвлөх нь бараг боломжгүй) харин "Хэрхэн юу сурахаа төлөвлөх вэ?" гэсэн ойлголт юм. Мэдээж хүн болгон юмийг хэрхэн 100% баталгаатай зөв хийх замыг мэддэг бол бүх бизнесүүд ашигтай байх байсан бөгөөд төлөвлөлтөнд маш их хугацаа зарцуулаад тэр нь хүссэн үр дүнг авчрахгүй байснаас туршаад үзэх нь илүү үр дүнтэй гэсэн санаа юм.

Мэдээж бизнесийн байгууллагын хөрөнгө хязгаартай ба эцсийн үр дүн ашиг тул зохих хэмжээнд шаардлагатай төлөвлөлтийг хийгээд хэрэгжүүлээд үзэх нь илүү амжилт амладаг бөгөөд эрсдлийг бууруулах үүднээс энэхүү зарчмын гол санаа нь "Багахан алд, Хямд алд" гэсэн ойлголтыг санал болгодог байна. Учир нь та бизнесийн гадаад орчныг хянах боломжгүй ч, та зардлаа бол хянах боломжтой гэсэн санаа юм. Өөрөөр хэлбэл туршилтыг хэрхэн хамгийн бага үр дагавартай, богино хугацаанд алд, бага зардалтай гүйцэтгэхэд суралцах явдал юм. Тэгээд үүндээ хэн нэгэн буруутанг хайхдаа бус үүнээс бид юуг сурч авсанаа нээлттэй ярилцдаг тийм соёл нь бизнесийн амжилт, өрсөлдөх чадварт хөтөлдөг байна. Эндээс бидний авч үлдэх ёстой нэгэн чухал зүйл бол зөвхөн хэр их амжилттай болон алдаатай байгааг хэмжих бус мөн алдааны дараа ямар алхам хийж байгааг хэмжих явдал юм.

Магадгүй зарим нэгт нь ингэж мөнгө алдаад байх нь буруу гэж боддогдож байж болох юм, гэхдээ хэрэв та бага мөнгөөр алдсан бол би таньд үүндээ харамсах хэрэггүй гэж зөвлөмөөр байна. Учир нь та энэ алдаанаасаа хэр их зүйлийг сурсан гэдэг нь чухал бөгөөд аливаа сургалт бүр өөрийн гэсэн төлбөртэй байдаг гэж хэлье.

Мэдээж би энд хүссэн үр дүнд хүрээгүй, алдаатай хувилбарын талаас нь бичсэн бөгөөд харин амжилттай болсон бол энэ бүр ч сайн хэрэг, та нэг сумаар 2 туулай буудлаа л гэсэн үг. Харин та олон туршилт хийх тусам таны туршилтын алдааны магадлал буурна гэдэгт би итгэлтэй байна.

Эцэст нь энэ нийтлэл нь ганц бизнес эрхлэхэд шаардлагатай ойлголт биш бөгөөд энгийн хүний амьдралд ч энэ зарчим үр ашгиа өгнө гэмээр байна. Зүгээр эргэлзэж тээнгэлзэж суусан нэгнээс оролдож, хэрэгжүүлж үздэг нэг нь амжилттай амьдардаг гэдгийг та эргэн тойрныхоо олон хүнээс харсан гэдэгт итгэлтэй байна. За ингээд нэгэн сонирхолтой бичлэгээр толилуулж байна.

ҮХЭР МОНГОЛ ХОЧНЫ УЧИР

Үнэхээр наанаа чихэнд дээр нь цэцэг ургуулчихаад, орой нь аль нэгэн хятад буудалд залуухан Монгол охид суулгачихаад хундага тулган инээлдэж байгаа төрхийг төсөөлөхөд тийм ч хэцүү биш байна. Ийм л ганц нэг эргүү юмнуудаас болж Монголчууд биднийг үхэр малаар нь дуудаад байгаа юм. За ингээд та бүхэн өөрсдөө уншаад үзнэ биз дээ.

Монгол улсынхаа дархан хилийг соргогоор сахин хамгаалах үүрэгтэй хилийн цэрэг торгон шугамын цаахна амьдардаг хужаа охинд сэтгэл алдан дурлачихаад нус нулимстайгаа холилдон алийгаа алдаж байгаа тухай манай нэгэн нэртэй поп дуучин клип хийлгэснийг хятадууд ихэд шимтэн сонирхож, хоёр орны урлагийн салбарт гарсан томоохон амжилт хэмээн өндрөөр үнэлсэн тухай сонсоогүй хүн ховор байх. Тэгвэл сүүлийн үед хилийн цэргийн салбар маань урд хөршийнхөнтэй гүн зузаан хэлхээ холбоог тун сайн тогтоож байх шиг санагдана.

Манай улс 1963 онд Хятад улстай хамтран хилийн шугамаа тогтоож түүнээс хойш энэ цагийг хүртэл хоёр орны хүлээн зөвшөөрсөн бүсээс дотогшоо аль алиных нь хилийн багана байх ёсгүй хэмээн хуульчилж дархалсан билээ. Тухайн үед Жоу Эньлай, Ж.Самбуу хоёр бараг л харандаа бариад газрын зураг дээрх см бүрийгнарийн тооцож гаргасан дархан хилийн шугам таван жилийн дараа гэхэд маш их өөрчлөгдөж хятадууд манай газар нутгаас бага багаар хумслан хулгайлж эхэлснийг ахмад дайчид харамсан ярьдаг юм. Жишээ нь 1963 оны хэлэлцээрээр Хятад-Монголын хилийг тогтоосон шугамаар бол Хятадын хилийн тэмдэгтХалх голынЖимст хэмээх салаа тохойноос 500 метр зайтай байсан атал өнөөдөр голынхоо баруун эрэгт гарчихсан Халх голын нэгэн хэсэг нь Хятадын нутагт орчихсон байдаг аж. Энэ мэтчилэн алд ахиж, дэлэм ухрахын үлгэрээр 1963 оноос хойш хятадууд Монгол орны газар нутгаас 200 км газар хумсалж чадсан гэдгийг нэгэн геологич залуу нотлох баримттай нь бариад явж байсан удаа ч бий.Тэгвэл өнөөдөр 1963 оны гэрээг зөрчин БНХАУ-ын хилийн тэмдэгт бүр Монгол улсын нийслэл хотын төвд хил хамгаалах ерөнхий газрын хашаан дотор орж ирээд данхайтал босчихсон байна гэвэл та үнэмших үү. Хилийн цэргийнхэн уг баганыг дурсгалын шинжчанартай зүйлхэмээнтайлбарлаж байна гэсэн.1963 оны хоёр улсын хилийг тогтоосны дурсгалд зориулж босгосон багана юм уу гэвэл тийм биш. 2002 он гэсэн бичиг баганан дээр байгааг үзэхэд саяхан дурсгаж авсан Хятадын хилийн тэмдэгт бололтой. Харин уг баганан дээрх дугаар нь 815 гэсэн тоотой байгаа нь бүр ч сэжиглүүштэй. Учир нь Хятадууд 8-р сарын 15-нд монголчуудын эсрэг “Улаан алчууртны” бослогыг эхлүүлсэн “Еэвэн сарын баяр”-аа өнөөдөр хүртэл тэмдэглэдэг билээ. Монголчуудыг бүгдийг нь алъя гэсэн бичиг еэвэн дотор хийж тараагаад босч байсан өдрийнхөө тоотой баганыг хилийн цэргийн хашаан дотор зоож орхисон нь магадгүй хужаа нарын Фэнг Шүтэй холбоотой далдын зан үйл юм бил үү гэсэн сэтгэгдэл эрхгүй төрнө. Түүнээс гадна өнгөрсөн зуны наадмын үеэр Монгол улсын маань төрийн далбааны соёмбо үсгийг зориуд өөрчилж галын оронд зургаан дэлбээтэй бадамлянхуа цэцэг дээр нь таван хошуу зурсан тугийг Монгол дахь хужаа нар зориуд үйлдэн тараасныг манай нэртэй баячууд хүртэл мэдэхгүй машин дээрээ хатгачихсан давхиж явсан байгаа юм.Газар нутгийг маань зөөлөн аргаар эрхэндээ оруулах гэсэн дотор иргэдийн үйл ажиллагаа ийнхүү улам бүр нарийсан чангарч,монголчуудыг хядсан өдрийнхөө тоогоор билэгдсэн хилийн тоот багана хийгээд Монгол улсын хил хамгаалдаг ерөнхий газрын нь хашаан дотор хүндэтгэлтэй нь аргагүй зоочихсон байгаа нь хужаа нарын тоог цөөлөн хөөж гаргах үйл ажиллагааг төр засгаас зохион байгуулах цаг нь болсон юм биш үү гэж бодоход хүргэж байна. Оросын нийслэл Москвадхил хамгаалдаг газрын нь хашаан дотор Хятадын хилийн тэмдэгт дурсгал маягтай боссон бол захын жаал хуга цохиод хаячих байсан байх даа.

За тэгээд уламжлал ёсоор нэгэн клип толилуулж байна. Монголын гэх юм үлдэхгүй нь бололтой.


Бид энд гэдсээ илж хэвтчихээд, хоорондоо хэрэлдэж байхад...

Хадуурсан бичлэг...

Та бүхэн өөрсдөө бичлэгийн үзэж байгаа болохоор би нэг их олон юм нурших нь утгагүй юм. Товчхондоо бол "Хөдөлмөр хүнийг бие болгосон юм" гэдэг үнэн үг шүү. Хүний өнөөг хүртэлх бүх ололт амжилт, шинэ бүтээл, хөгжил дэвшлийн цааша хөдөлмөр байдаг. Хэрэв энэ үг намайг бага байхад миний Социализмын үед сонсож байсан үг бөгөөд одоо ч гэсэн үнэн чанараа хадгалж байгаа бол энэ зарчим юм... хэ хэ хэ...

Дараагийн нэг зүйл нь тууштай байх явдал юм. Зөв замаа тодорхойлж, түүндээ тууштай байгаад түүнийхээ төлөө хөдөлмөрлөж чадсан хүн заавал амжилтанд хүрнэ гэдэг нь 100% батлагдсан зүйл бөгөөд бүхний түрүүнд байх албагүй ч, зүгээр суусан нэгнээс хавьгүй дээр амьдардаг нь жам юм. Гэтэл манай залуучууд дотор, миний явах зам энэ гээд, түүндээ бүхнээ зориулаад явж байгаа залуус хэд байгаа бол, эргэлзээтэй л асуудал... Энэ бичлэг дээрхи хүүхдүүд бүгд Олимпийн алт аварга болохгүй ч, өөр тэд тэмцээнд орно.

Үнэхээр гайхалтай нь миний байгаа улсад бүр яааяа гэж шагшираад өөрийгөө хөдөө гэдгээ мэдрээд байхаар юм үнэндээ алга, яахав байж болох тийм л зүйлүүд... За бүр цочоох зүйл гэвэл янзан бүрийн хоолных нь үнэр л юм даа. За үнэндээ өөр ч юм алга дөө. Гэтэл хариултгүй асуулт үлдэнэ. Яагаад энэ орон хөгжөөд байна?

Эндээс л би яааяа гэж шагширмаар ялгааг олж харсан юм. Нөгөө эр, эм нь мэдэгдэхгүй доожоогүй гэж манайхны нэрлэдэг эрхийн балай хүүхдүүд чинь бүгд өөр өөрийн гэсэн зорилготой, түүндээ ихэнхи цаг хугацаагаа зарцуулах юм. Тэгээд хэрэв ам нээгээд жоохон ярьвал тэр нь ээж, аавынх нь бизнестэй өөрийн зорилгоо уялдаатай байдаг. Энгийн л байна ш дээ гэж бодогдож магадгүй.

Гол нь ямар ч эрхийн балай, эргүү тэнэг байлаа ч зорилго нь тодорхой, түүнтэй холбоотой мэдээллээр 20-н жил нүдүүлсэн тэр хүүхэд амжилттай амьдрах уу? эсвэл манай одоогийн залуус шиг хэнээр ч заалгахааргүй том толгойтой, зөвхөн өөрийн хүссэнийг л хийдэг, баар сав хэсч хэсч, тодорхой зорилгогүй байснаа гэнэт гэр бүлтэй болж хариуцлага дээр унахаар ажил хийж эхэлнэ. Тэр үед тухайн залуу нь 1000-н ухаан байгаад дээрхи эрхийн балай залуугаас илүү амжилттай байж чадах уу? эргэлзээтэй л асуудал. Тэгвэл эндхийн тэр ухаантай залуус болон манай 1000-н ухаантай залуу 2-н зөрүү ямар болох нь ойлгомжтой юм. Тэгвэл өнөөгийн интернетийн мэдээллийн их сан байгаа нь хэрвээ манай Монгол залуус зорилготой байгаад, тууштай хөдөлмөрлөвөл дэлхийн боловсролоос хоцрохгүй байх боломж нээлттэй болсон. Өнөөдөр юу хүссэнээ, интернетээс төвөггүй, үнэгүй олж авч болж байна. Одоо ганцхан залуусын дайчин зорилготой, хөдөлмөрч зан л дутаж байна.

Тэгвэл ийм сэтгэлгээг залууст суулгах тогтолцоог яаж бий болгох вэ? Төр нь зөвхөн татвар, татаасны бодлого хэрэгжүүлэхээ болж арай хөгжлийн хараатай хөтөлбөрүүдийг хэлбэр төдий хийж, хэтэдсэн гарчигтайгаар тайлагнах бус бодитоогоор хэрэгжүүлэх болон төрийн албан хаагчдын нь хүнийг боогдуулж эрх дархаа мэдэрч кайф авдаг соёлыг халах, ТВ-үүд нь дан ганц хар мэдээллээр гал дээр тос нэмэхээ болих, бизнесийн эзэд нь хөдөлмөрийг бага тогтмол цалингийн түвшинд өгөөжийн түвшинг нэмэгдүүлэх гэсэн хоёр биенээ булшилсан оролдлогуудаа зогсоон, үйл ажиллагааны хэмжүүр үзүүлэлтүүд дээрээ ажиллаж эхэлсэн цагт ийм тогтолцооны хөрс суурь тавигдах байх даа. Ёоо, бичиж дуусаад эргээд уншсан чинь ямар хол сонсогдож байна аа.

Үнэхээр дургүй хүрч байна. Хэдхээн бүлэг луйварчдаас болж бүх улс орноороо бухимдаж, нялх үрс нь хорт утаан дунд өсч, нийгмээрээ туйлдан итгэл алдарч, бусад улс орнуудад элдэвээрээ хэлүүлж, охид хүүнүүд нь солонгос жуулчин, хятад барилгачдын дэвсгэр болж явах гэж... Харамсалтай нь маш төрийн албан хаагчид өөрсдийнхөө үүнийг бүрэлдүүлэгч гэдгээ мэдэхгүй, цөөхөн хэдэн ухамсарласан нь үүнийг бодохыг ч хүсдэггүй явдал юм.

Ганц шийдсэн шоронгийн хадаас нь гарч ирээд зарлаж байгаад ганц нэг гишүүн, ганц нэг орд эзэмшигч гадны нөхөр, АМХЭГ, Газрын алба, УМХГ нтр-ээс ганц нэг хүмүүсийг залчихаасай... Яахав О.Энхсайхан, Дашбалбар гээд сайн хүмүүсийг нь залж болсон юм, үхэх нь үнэн хорвоод ганц нэг газрын гайг цагаас нь өмнө залчихад нийгэм цэвэршиж, бүгд жаргалтай амьдарч байвал юу хамаа байхав..

Up